|
Аксамітны летні вечар ахінуў зямлю
Я азёрную сінечу вуснамі лаўлю.
Моўчкі слухаю ў росах песню салаўя.
Над маім лунае лёсам Беларусь мая.
А над лесам, над сусветам выпрастаў крыло
Залацісты човен ветах, зорнае вясло.
Стан дзявочы Белай вежы, подых ручая,
Я адной табе належу, Беларусь мая!
Там, дзе гойдае вятрыска залаты мурог,
Паўставалі камяніскі ля тваіх дарог.
Чырванее ранні золак, рэха ў гаях,
А ў грудзях тваіх асколак, Беларусь мая.
Мне краёў чужых ня трэба, як не варажы,
Не хачу чужога хлеба, радасцяў чужых,
Бо чужына сэрца джаліць, цісне, як змяя,
Бо гукае з дальніх даляў Беларусь мая.
|
In the August summer evening
The stars have burned and shined.
I see the moon is slowly drifting.
Well, I'm glad and fine.
A countryside is dark and silence
Around the blessed tonight.
And I'm trying to find the alliance
For my soul and mind.
It's a place where I was baby
Many years ago.
But I can return once maybe
If I'll hear your call.
Lakes of blue and tiny river
I miss them for all time.
Only there I'm an younger dreamer
Belarus of mine.
I recall my early wishes,
The simple games and talks.
As in fields we're seeking dishes
Like some bees and birds.
To be free, to please the weather
When we watch the sky,
Still I long we'll be together
Belarus of mine.
|
